Героин афганец hydra зеркало Тверь

Ах, братаны, сегодня у меня история будет! История о том, как я потратил всю свою зарплату на закладки и отдохнул на полную катушку. Сразу говорю, когда я наркоман-комик, то у меня все своеобразно, поэтому готовьтесь к нелепым приключениям и безумным шуткам. Да и я сам через бонг наркотики закуриваю, так что понятно, что все будет головокружительно!

Итак, однажды проснувшись с диким желанием отрываться, я решил пустить в ход всю свою зарплату. Купил я себе штакет венчурных закладок, семь красных и три синих - все цвета радуги! Знаете, это как аксессуар к наркотикам, одним словом, стильно и модно.

Так что первый запуск был с гашом. Я открыл свою хитрую тайну - карточку доступа в мир травы. Эта зеленая красотка сделала мой день. Хотя, да, я понимаю, это не лучший способ провести время, но кто заботится о последствиях, когда ты находишься в состоянии наркотического экстаза!

А, забыл сказать, что вообще-то я любитель интраназального введения. Гидропоника для меня - вещь незаменимая. Я испытываю невероятное удовольствие, ковыряя свой нос с героином. Да, это звучит странно, но посади меня на стул и ничего не трогай, я буду делать только это. Только не спрашивайте меня почему, я сам этого не знаю!

Все это, конечно, прекрасно, но мне надо было взрывать жизнь на полную катушку. И я решил обратиться к своему необыкновенному другу - креку. Как же без него! Эта вещь просто заряжает энергией и дает возможность насладиться каждой секундой своего путешествия в мир безумия.

Итак, вечер был настолько грандиозным, что я даже не помню, как у меня получилось потратить всю зарплату. Я просто поплыл на этой волне удовольствия и не смотрел на деньги. Это было безумно: закладки, через бонг, штакет, гаш, крек - все смешалось в голове и стало единым целым.

И вот, проснулся я в полной заднице. Нет денег, нет наркотиков, нет ни единой закладки. А еще я осознал, что мое здоровье подорвано, мозг как гидропоника - все зеленое и неестественное. И даже наш молодежный сленг уже не приводит меня в экстаз, потому что я понимаю, как глупо все это было. Это только кажется, что взрывать жизнь наркотиками - это круто и модно. Как говорится, сохраняйте свою зарплату и здоровье, это самые ценные вещи в жизни.

Ну вот, на этом мои дорогие наркокомедианты и заканчивается наша история. Надеюсь, я вас немного посмешил и задуматься заставил. Помните, смех - это наше лекарство, но не наркотики. Всем пока и не забывайте улыбаться, даже если жизнь дает нам на рожу!

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!